τόπακας

ο, Ν

1. αυτός που μένει συνεχώς στον ίδιο τόπο

2. (λαογρ.) το στοιχειό τού σπιτιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τόπος + κατάλ. -ακας (πρβλ. μεθύστ-ακας)].